İzi Sürülüyor Olmak

Her ne kadar toplumda rol modelliğe soyunan ve kalkışanlar olsa da, hayat serüveninde başrol ve esas ana karakter insanın zatı şahaneleridir. Şahsına münhasır olmaktan daha değerli bir kişilik profili yoktur. Çünkü hiçbirimiz diğerinin yedeği değildir. Aynı ana-babadan doğmuş kardeşler dahi diğerinin aynısı ve alternatifi değildir. Dünyaya doğmuş olmak ve yaşama tutunmuş olmak sizi çok özel yapar. İster idealist, ister ise realist olun hayata bağlanma tutamacınız size özeldir ve öznesi sizsiniz. Her ne kadar “milli” veya “örfi” eğitim ve öğretim adı altında tek tipleştirmeye maruz kalsak da içimizdeki nüve bu baskının suni, sığ ve anlamsızlıklarını zihnimizden atma eğilimindedir.

Çünkü ahlakı öğreten sistemde zıttı artıyor. Liyakati öneren öğreti, torpil çoğaltıyor. Farklı ruhsal, zihinsel ve bedensel ihtiyaçlara aynı eğitim ve öğreti! Böylece sistemin işlevsiz olduğu aşikârdır. Dünyanın ve insanın sınırlılıklarının çizilmediği, erdemliliğin dünyada elde edilebilecek maksimum bir kazanç olduğunu öğretemeyen hiçbir toplum devamını sürdürememiştir. Hepimiz biliyoruz ki bizden önce yaşamış belki de binler ile ifade edebileceğimiz toplumlar var olmuş ve izleri silinmiştir. Oysa izi silinmek yerine, izi sürülüyor olmak daha anlamlı ve kıymetli değil mi? Belki de böyle bir toplumu ancak şahsına münhasır, erdemli bireyler oluşturabilir. Belki de böyle bir toplumun nüvesi “Yaşam Takımları”nda yeşerir. Ne dersiniz?