Kırmızı bir çizgi çektim tuale. Bir kahkaha nidası belirdi kulağımda. Komik olan nedir? “Bana benzemeye başladın.” Öyle ise sende komiksin dedim. Alaylı bir üslup ile: “Kırmızı çizgiler gücün simgesi, güç ise ezmeden, incitmeden hakkını ikame etmenin adı. Sen aslında benimle arana çektin kırmız çizgini. “ Hem güçlü, hem de hakkı tesis etmek çok iddialı bir çıkış. Bunu nasıl dengeleyebilirim? Hem sana ne bunlardan deyince: “Benim ziyanım sana nasıl bir kar sağlayabilir ki? Unuttun mu biz biriz, birlikte yaşlanıyoruz. Sizin için mevsimlerimi revize ettim. Siz ise mevsimler bozuldu diyorsun. Hâlbuki sizin için değiştim. Fark etmen gerekir! Baharım bir tuhaf, sanki yaz.
Hazan’ın ise nerede ise yaz. Unuttuğun çok daha önemli ayrıntı ise ben hancı, sen ise yolcusun. Geçen her yolcu bir çekiç vurursa duvarıma ben benden, gelecek yolcu ise sığınacak handan olur. Beni ve seni var eden, koruyan bir güç var. Birde prensipler olmalı. Kırmızı çizgiler yerine revize ve değişim planların olmalı. Benim gibi, kurağına yağmur, soğuğuna ısı, gecene ışık olan güneşin olmalı. Hepimiz birimiz için yekpare olabilen takım arkadaşların olmalı. Hiç düşündün mü sende ne var? İlk takım kurucun annen, baban mı? Peki, bu takım hiç büyümeyecek mi? Bende tek başıma yapamadım. Kaldırdım çizgilerimi. Evren ile bütünleştim, bir takım kurdum diğer gezegen ve yıldızlardan.” Haklısın dedim. Bir takım kurup “Yaşam Takımları”’nın yörüngesinde olacağım diye söz verdim kendi dünyama.
Yaşam Takımları™ sitesinden daha fazla şey keşfedin
Subscribe to get the latest posts sent to your email.