Yaşam Paradoksu ve Yaşam Takımları
Şimdi ara buluculuk zamanı: Zor bir karar. Yüzleşmek istedim kendimle. Barışsın ruhum, aklım ve bedenim birbirleriyle. Bugün bir işlem yaptım. Önceki günler de benzerlerini. Düşündüm de aslında ömrüm benzer eylemlerle geçti. Bu eylemlerin adı bazen iş, bazen hobisel ve sosyal, bazen de inanç ve ideolojik faaliyetler. Kategoriler bir tarafa, aslında bu faaliyetlerin tek bir amacı olmasını planlamıştım. İşimi ve mesleğimi seçerken de amacım buydu. Sosyal faaliyetlere katılırken, hatta vizyonumu belirlerken tahayyül etme yetim bu yönde efor sarf etti. İş ve sosyal ilişkilerim, aile ilişkilerim ve kazandığım paranın da tek bir amacı vardı. Yediğim yemeğin, içtiğim sıcak soğuk meşrubatın, okuduğum birkaç satır yazının, izlediğim sinema ve belgeseller de aynı amaç tesellisinden beslendi.
İnsani ihtiyaçlarımın karşılanması; ruhumun, aklımın ve bedenimin sıhhati de bu amaca dayalı. Geçen bunca ömürden sonra amacım nerdeyse ütopya olmuş. İşimi para için, parayı da fütursuzca harcayarak komik bir paradoksa çevirmişim. Daha çok para, daha çok harcama… İşin stresi kemire dursun bedenimi ve akıl melekelerimi, ben harcamaya devam edeyim. Tek teselli para olmuş. Farkında bile değilim: tükenmiş ömrüm. Hobilerimi eğlence, sosyal faaliyetlerin çoğunu ise riya içinde ifa etmişim. İnanç ve ideolojik faaliyetlerim ise cehalet içine gark olmuş. Şimdi düşünüyorum da itidal dışı tükettiğim gıdalar sıhhatimi, rastgele izlediğim sinema ve belgeseller ise düşünme yetimi azaltmış; okuduğum birkaç satır yazı ise beni nerdeyse militan yapmış.
Hâlbuki ki tüm uhrevi faaliyetlerim tek ve biricik amacı “huzur” idi. Belki de “Yaşam Takımları”na olan hayranlığımın gizemi budur: Yalnızca amacımı hatırlatmıyor, yaşatıyor!
Hemen hemen hepimizin icinde bulunduğu paradoks Reşat beyin kaleminden ne güzel dile gelmiş. Yaşam amacında kalabilmek ve günleri birbiri arkasına tüketmeden eklemenin harman yeri yasam takımları👌👍
Çok teşekkür ederim Reşat bey bilmukabil huzur en hissettiğim yaşam takımı ortamı ne güzel kaleme dökülmüş kalpten dile dilden ele yansıtan yazınız
“yaşatıyor” teşekkür ederiz Reşat bey
Neredeyse hepimizin içinde olduğu bu paradoksu farkettirecek bu satırlar için teşekkürler Reşat abi
Ne güzel ifade etmissiniz amaci disina çıkmış çabalar için gelişen düşüncelerimizi ve farkindaligi Teşekkürler